Coronamoed

Na vele maanden in de intelligente lockdown dankzij het coronavirus beginnen we langzaam weer een beetje grip op ons leven te krijgen. Hoe vergaat het iedereen nu er weer ruimte ontstaat? De ervaringen van Weltevree Colours delen wij graag! 

Ook hier lag van de een op de andere dag de vertrouwde werkelijkheid plat. Binnen blijven, handen wassen, geen sociale contacten en zo nog meer. Het nieuws absorberend, schakelen, nog een keer schakelen en met verdriet de wereld aanzien zoals die nu is. Het zit niet in mijn aard om bij de pakken neer te gaan zitten. In plaats van alleen naar de zorgelijke en negatieve kanten te kijken, zocht ik direct naar positieve scenario's en kansen. Dit was de gelegenheid om mijn levensmotto "kansen creëer jezelf" tot ultieme uiting te brengen.

Na enige aarzelingen over mijn auteurskunsten, ben ik in de pen geklommen en heb ik mijn schildercursus "KLEUR" verwerkt in een bijzonder kleurrijk boek voor mijn seniore klanten. Tot mijn blijdschap werd dit erg positief ontvangen en was een tweede druk snel in de maak. Fijn om te beseffen dat ik op afstand mijn steentje zo mocht bijdragen om de eenzaamheid te verlichten en een stukje zingeving (wat dat is schilderen ook) achter de gesloten deuren te realiseren. 

Nu het leven weer langzaam opgepakt wordt spreek ik nog steeds lieve mensen die naast het delen van hun eerste Picasso-ervaringen ook hun hart even luchten. Opvallend is dat er amper gesproken wordt over het coronavirus maar juist in het bijzonder over het (vaak) rijke leven wat deze mensen voor het coronavirus al beleefd hebben. Blijkbaar is het coronatijdperk ook bedoeld om te herinneren, opnieuw te beleven en er troost uit te putten. Dat is niet alleen bijzonder, het is ook heel moedig om tegen alle berichten uit de media en de emotionele stroming in te gaan. 

Ook een aantal jongeren heb ik via de moderne wegen mogen bereiken. Het nieuwe online leren, was niet voor iedereen even gemakkelijk. Het ontbreken van kaders en het vaste rooster, zorgden voor een gevoel van vrijheid. De zon scheen volop. Het vakantiegevoel vierde al vroeg hoogtij terwijl er nog bergen werk verzet moesten worden. Fijn dat ik een aantal tieners op tijd heb mogen bijsturen. Mooi ook te ervaren hoe zij tegen de lockdown aankeken en hoe liefdevol zij ouderen willen helpen met een kleine boodschap en een lief bericht per ouderwetse post! Ook daar is moed voor nodig om als tiener uit het de rol van "hip & stoer" te kruipen en open te staan voor eigenheid. Mijn vermoeden is dat ook de groepsdruk voor een groot deel is weggevallen waardoor ook onze kids bij hun eigen behoefte en ideeën uitkwamen. 

De slachtoffers zijn te betreuren. Ik prijs mezelf gelukkig dat in mijn persoonlijke omgeving niemand naar het ziekenhuis moest voor een eenzame beademingsprocedure. Hoeveel meer geluk wil je hebben? Ondanks dat ik net als anderen mezelf heb moeten aanpassen, en dat de anderhalvemetermaatschappij nog echt wel even wennen zal zijn, zie ik de afgelopen maanden vooral ook als een verrijking. 

Veel inspirerende momenten zijn mij ten deel gevallen. Veel bijzondere mensen heb ik een klein beetje kunnen helpen in de strijd tegen eenzaamheid of alle veranderingen. Voor Stichting Mentorschap heb ik de agenda omgegooid waardoor er nieuwe ideeën zijn ontstaan en we samen dingen hebben bewerkstelligd die anders wellicht niet gebeurd waren. Mijn eigen kinderen heb ik van heel dichtbij mogen meemaken en begeleiden naar de finishlijn van hun HAVO en VWO diploma. Geslaagd! Allebei! 

Wat mij betreft gaan we samen de moed ook bij elkaar grijpen om de toekomst positief in te zien. We laten de media grotendeels voor wat het is. We leven niet vanuit angst maar vanuit het leven beleven. Als we elkaar zo blijven ontmoeten, weliswaar met die bizarre anderhalve meter tussen ons, gaan we de verrijking alleen maar meer vorm geven! Ik daag iedereen uit om eraan mee te doen. Let's face the future!

Liefs Mireille